Συνέντευξη στον Τάσο Παππά

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

1 ΙΟΥΛΙΟΥ 2007

‘‘Να μην είναι ‘Κεδίκογλου’ ο νέος Πρόεδρος του Αρείου Πάγου’’

Η Κυβέρνηση τάζει, το ΠΑΣΟΚ;

Η πολιτική μας ζωή κατά την προεκλογική περίοδο διολισθαίνει συνήθως σε καταστρεπτικές πλειοδοσίες παροχών. Θα πίστευε όμως κανείς ότι 33 χρόνια από τη μεταπολίτευση η Δημοκρατία θα ωρίμαζε, θα γινόταν περισσότερο νηφάλια και υπεύθυνη. Η αξιοπρέπεια του πολίτη και η προστασία του δημοσίου συμφέροντος δεν θα επλήτετο με τόση ευκολία στις εκλογές. Η Κυβέρνηση μπήκε ήδη στο χορό των παροχών. Το ΠΑΣΟΚ ως υπεύθυνο κόμμα πιστεύω ότι δεν θα την ακολουθήσει.

Γιατί το πιστεύεται αυτό;

Το κράτος λάφυρο στους νικητές, μια ομάδα επιχορηγούμενων φίλων, από τους Μποδοσάκηδες στους Παπαμαρκάκηδες, συνθέτουν το ύφος της δεξιάς διακυβέρνησης διαχρονικά. Θέλω να επισημάνω ότι η ελληνική δεξιά δεν έχει καμία σχέση με την συντηρητική παράταξη των ανεπτυγμένων χωρών, τους φιλελεύθερους, τους Γκωλικούς, τους Ρεπουμπλικανούς, τους Χριστιανοδημοκράτες, που συμμετείχαν στην δημιουργία της μεταπολεμικής δημοκρατικής Δύσης. Στις χώρες αυτές υπάρχουν κανόνες για την οικονομία και την κοινωνία, η ισονομία και η αξιοκρατία, εδώ υπάρχει ‘‘η δεξιά των ημετέρων’’.

Το ΠΑΣΟΚ, απαλλαγμένο από ιστορικά βάρη και διχαστικές αντιλήψεις, ήρθε με όραμα για τον τόπο. Μια ισχυρή, ανταγωνιστική Ελλάδα των ίσων ευκαιριών που εξασφαλίζει τις προϋποθέσεις για την κοινωνική ευημερία και την κοινωνική συνοχή.

Η Ν.Δ. τάζει, απευθυνόμενη στην ατομική ανασφάλεια, το ΠΑΣΟΚ υπόσχεται και πετυχαίνει για το σύνολο της κοινωνίας.

Τι συγκεκριμένα πρέπει ν’ αποφευχθεί στην προεκλογική περίοδο;

Μια υπεύθυνη προεκλογική συμπεριφορά απαιτεί σήμερα τις παρακάτω βασικές θέσεις κι αρχές: Όχι στις παροχές. Όχι στην παραοικονομία. Όχι σε νέα προνόμια. Ναι στα νέα παραγωγικά περιβάλλοντα. Ναι στην εξατομίκευση των κοινωνικών παροχών. Όχι στο εμπόριο της φτώχιας. Ναι στην κοινωνική συνοχή. Όχι στην ψεύτικη ευδαιμονία. Όχι στη θεσμική αποξήρανση της χώρας. Πάνω απ’ όλα όμως ένα μεγάλο Ναι στην προσαρμογή της χώρας στα νέα δεδομένα για να αντέξει τον διεθνή ανταγωνισμό. Θέλουμε τη χώρα να έχει την ικανότητα να επικοινωνεί με τις εξελίξεις στον κόσμο για να μη μείνει αυτισμένη, αδύναμη και χωρίς δυνατότητα ανταγωνιστικής επιβίωσης. Θέλουμε επειγόντως ένα περίγραμμα οικονομικής πολιτικής για τα επόμενα 10 χρόνια.

Συχνά αναφέρεστε με γκρίζα χρώματα στην οικονομία…

Οι απόψεις μου για την κατάσταση της Ελληνικής Οικονομίας δεν είναι ακαδημαϊκές. Η κρίσιμη κατάσταση των δημοσιονομικών αντανακλάται στην ποιότητα ζωής του Έλληνα πολίτη.

Ασυντήρητοι δρόμοι, πάρκα, ελεύθεροι χώροι, σχολεία, νοσοκομεία, ακόμη και τα Ολυμπιακά έργα που έγιναν με θυσίες του ελληνικού λαού για να συμβολίσουν την σύγχρονη Ελλάδα σήμερα, παραμένουν κλειστά κι αρχίζουν να εμφανίζουν εικόνα εγκατάλειψης.

Αυτά είναι τα σημάδια μιας δημοσιονομικής αδυναμίας που ακουμπάνε την καθημερινότητα του Έλληνα. Οι φόροι του Έλληνα πολίτη πηγαίνουν στην εξυπηρέτηση του χρέους. Το κράτος αδυνατεί να λειτουργήσει ως μηχανισμός αναδιανομής, κοινωνικής προστασίας. Η Ελλάδα αδυνατεί να προσφέρει στους πολίτες της την ποιότητα των υπηρεσιών που απολαμβάνουν οι πολίτες της Ευρώπης.

Ποιο πρέπει να είναι τα δίλημμα των επόμενων εκλογών;

Μια υπεύθυνη προεκλογική συμπεριφορά απαιτεί σήμερα απαντήσεις στα παρακάτω ερωτήματα:

Ποιος είναι σε θέση να εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις που θα απελευθερώσουν την αποτελεσματικότητα του Έλληνα και θα δημιουργήσουν ελκυστικό περιβάλλον για τους κατοίκους και τις επιχειρήσεις;

Ποιος είναι σε θέση να απαλλάξει την ελληνική οικογένεια από το άγος της παρηκμασμένης παιδείας, της παραυγείας, της παραοικονομίας;

Η ελληνική οικογένεια έχει το ακριβότερο κόστος για προϊόντα και υπηρεσίες σε όλη την Ευρώπη. Εκτός από την ακρίβεια, προϊόν της δυσλειτουργίας του συνόλου των οικονομικών δραστηριοτήτων, υπάρχει το γρηγορόσημο, η ακριβή γη που επιβαρύνει το κόστος της στέγης, το φροντιστήριο του παιδιού, το ακριβό μαιευτήριο, τα φακελλάκι, η ενίσχυση του χαμηλοσυνταξιούχου γονιού.

Σε αυτά τα προβλήματα καλείται να απαντήσει ο προεκλογικός αγώνας.

Τι θα πρέπει να πει το ΠΑΣΟΚ;

Κάναμε και λάθη, παραλήψεις που παρεξηγήθηκαν από το παραδοσιακό μας ακροατήριο, τα λαϊκά στρώματα, τους αγρότες που στράφηκαν στις σειρήνες των Καραμανλικών υποσχέσεων. Σήμερα μιλάμε καθαρά στους Έλληνες και απευθυνόμαστε σ΄ αυτούς που εργάζονται σκληρά, που επιχειρούν, που ζητούν μια Ελλάδα που διαμορφώνει τους όρους για την δημιουργία, την εργασία, την αποτελεσματικότητα.

Μιλάμε καθαρά για του ακριβό κοινωνικό κράτος που αναιρεί τον βασικό ρόλο του, αυτόν της αναδιανομής.

Η σημερινή παιδεία είναι ακριβή, διότι δεν είναι πραγματικά δωρεάν σε όσους την έχουν ανάγκη, ενώ είναι ανεπαρκής για τους υπόλοιπους που στρέφονται μαζικά στην ιδιωτική εκπαίδευση. Το ίδιο συμβαίνει με την υγεία.

Το κράτος, η δημόσια διοίκηση, πρέπει να εγγυούνται ποιοτικές και προσιτές υπηρεσίες. Ο πολίτης αναζητά και αξιολογεί το αποτέλεσμα και όχι αυτόν που το παρέχει.

Το ασφαλιστικό πρόβλημα πρέπει να επιλυθεί το συντομότερο δυνατόν.

Η ισονομία και η δημόσια τάξη αποτελούν σήμερα αξίες που εκτείνονται σε όλη την κοινωνία και το ΠΑΣΟΚ καλείται να εγγυηθεί.

Η Ελλάδα των ίσων ευκαιριών, της αξιοκρατίας και των ίδιων κανόνων για όλους είναι η Ελλάδα που εξασφαλίζει και πάλι το ΠΑΣΟΚ. Κυρίως όμως η Ελλάδα πρέπει να προσφέρει ποιότητα ζωής στους κατοίκους της, ελεύθερο χρόνο, αξιοπρεπείς μαζικές μεταφορές, ελκυστικό περιβάλλον. Μια ευχάριστη χώρα.

Το πολιτικό σύστημα καλείται να συμμετάσχει στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις. Η αποτελεσματική διακυβέρνηση της χώρας προϋποθέτει σημαντικές αλλαγές στον τρόπο εκλογής των αντιπροσώπων, στην σχέση βουλευτή – εκλογικού σώματος.

Ο ‘‘Καποδίστριας’’ πρέπει να προχωρήσει παραπέρα και στις μεγαλουπόλεις. Η μητροπολιτική Αθήνα πχ. πρέπει να αποκτήσει ενιαία διακυβέρνηση, ώστε να ανταποκριθεί αποτελεσματικά στο πρωτάθλημα των πόλεων της Ευρώπης. Η Αττική των 121 δήμων δεν μπορεί να σχεδιάσει το μέλλον των 4 εκατομμυρίων κατοίκων της.

Μιλάτε συνεχώς για θεσμική και ηθική αποδυνάμωση της χώρας. Τι εννοείται ακριβώς;

Παρατηρούμε καθημερινά Αρχές και επικεφαλείς θεσμικών λειτουργιών να υποτάσσονται χωρίς ηθικό σθένος, με ευκολία και χωρίς καν προσχηματική αντίσταση σε αναιδείς αξιώσεις και σε κελεύσματα αφεντικών. Λειτουργούν ως εντολοδόχοι και υπηρέτες των πολιτικών σκοπιμοτήτων του κυβερνώντος κόμματος. Δεν αισθάνονται την ‘‘ίδια’’ ευθύνη που ασκούν, το βάρος του λειτουργήματός τους και την ουσιαστική και συμβολική αξία της συμπεριφοράς τους. Πολλοί από αυτούς μάλιστα προσβάλλονται κι από τον ιό της επικοινωνίας, ευτελιζόμενοι στα μέσα ενημέρωσης ή προσπαθούν να είναι αρεστοί στην Κυβέρνηση προκειμένου μετά την αφυπηρέτησή τους, να τους διορίσει σε κάποιο δημόσιο αξίωμα. Δυστυχώς δεν προκαλούνται στο βαθμό που θα επιβαλλόταν αντανακλαστικά αντίδρασης από τους δήθεν εκφραστές της ελληνικής κοινωνίας. Αντί αυτού ο δημόσιος λόγος συνεχίζει να ευτελίζεται στα πεδία της εύκολης δημοσιότητας, όπου με αναίδεια χιλίων πιθήκων, κάποιοι εκχυδαΐζουν τον πολιτικό λόγο και κλονίζουν την αξιοπιστία της πολιτικής ζωής.

Παλιά, υπήρχαν ευπατρίδιδες που αντιλαμβάνονταν το δημόσιο λειτούργημα ως υψηλό καθήκον και ζητούσαν υπερηφάνως να αναγραφεί στο μνήμα τους η φράση ‘‘Υπηρέτησα την Πατρίδα’’. Η εποχή δεν συγχωρεί τέτοιες αφέλειες σήμερα.

Παλιά θριάμβευε ο ‘‘μπαλκονάτος’’ πολιτικός. Τώρα πετυχημένος είναι ο ‘‘παραθυράτος’’ πολιτικός. Η διαφορά έγκειται μόνο στην αξιοπρέπεια και στο χρήμα.

Ναι, αλλά συνεργούν κι οι πολιτικοί στον τρόπο που λειτουργεί η τηλεόραση…

Συμφωνώ, πλην όμως εμένα δεν με αφορά, γιατί δεν ανήκω στην κατηγορία των ‘‘παραθυράτων’’.

Η θητεία του κ. Κεδίκογλου τελειώνει. Τι πιστεύετε ότι πρέπει να γίνει;

Οφείλει αυτή τη φορά η Κυβέρνηση να επιλέξει έναν ακέραιο Δικαστή με ήθος, νομική κατάρτιση, προσωπική αξιοπρέπεια και όχι έναν νέο εντολοδόχο, ενεργούμενο των ιδιοτελειών της.

Το ΠΑΣΟΚ ισχυρίζεται ότι η Κυβέρνηση επιχείρησε να χειραγωγήσει τη Δικαιοσύνη στην υπόθεση του σκανδάλου των ομολόγων…

Δυστυχώς, κι όχι μόνο. Η υπόθεση λίμνασε σκόπιμα στα εισαγγελικά γραφεία με το πρόσχημα της προκαταρκτικής έρευνας και ενώ ήταν σαφής η ύπαρξη ποινικών ευθυνών από την πρώτη στιγμή, η άσκηση ποινικής δίωξης και η παραπομπή της υπόθεσης στη Δικαιοσύνη έγινε μετά από 4 ολάκερους μήνες. Επίσης από την πρώτη στιγμή επεδίωξε η Κυβέρνηση, κατά την προσφιλή της τακτική, να δημιουργήσει στην κοινή γνώμη ‘‘σύγχυση συμψηφισμού’’ δύο διαφορετικών περιόδων και υποθέσεων. Αφενός της οργανωμένης και με πρωτοφανή τεχνάσματα καταλήστευσης των διαθεσίμων των ταμείων κι αφετέρου κάποιων εξατομικευμένων ευθυνών της περιόδου 1999 – 2004, που ενδεχομένως να υπάρχουν, που όμως διαφέρουν ριζικά τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά μεταξύ τους.

Κύριε Παππά, όταν συντονίζεται το καθήκον του Εισαγγελικού Λειτουργού με τις επικοινωνιακές ανάγκες της Κυβέρνησης, τότε οδηγούμαστε στην πλέον επικίνδυνη εκτροπή του Δημοκρατικού Πολιτεύματος.