ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ

ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ‘‘ΤΟ ΘΕΜΑ’’

21 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2007

Κύριε Παπαδόπουλε, ορισμένοι στο ΠΑΣΟΚ κατηγορούν εσάς και κάποια άλλα στελέχη ότι υπονομεύσατε το κόμμα την τελευταία τριετία. Πως απαντάτε;

Στο θέμα αυτό απάντησα ήδη. Μένει όμως να ξεκαθαριστεί τι κόμμα θέλουμε. Ένα κόμμα σύγχρονο, ευρωπαϊκό, δημοκρατικό, όπου κυκλοφορούν όλα τα ρεύματα και οι απόψεις και ο ηγέτης διαθέτει την ικανότητα να τις συνθέτει ή ένα κόμμα όπου υπάρχει μία και μόνο άποψη και διάφοροι παρά τω Αρχηγώ ‘‘εγγυητές’’ να τη διαφυλάσσουν; Στη δεύτερη περίπτωση είμαι κατηγορηματικά αντίθετος.

Επιμένετε στη θέση ότι δεν πρέπει να συνταξιοδοτείτε κανείς πριν το 60ο έτος;

Τις θέσεις μου για βασικές λειτουργίες της χώρας τις διατηρώ και τις εκφράζω υπεύθυνα, είτε ως υπουργός είτε ως απλός βουλευτής, σταθερά κι αμετακίνητα από το 1993. Δεν τις ‘‘εξοικειώνω’’ με τις κάθε φορά πολιτικάντικες ατμόσφαιρες που επικρατούν στη χώρα και πολύ περισσότερο δεν τις προσαρμόζω σύμφωνα με τις πολιτικές ανάγκες του εκάστοτε αρχηγού.

Οι κατηγορίες που εξαπολύονται από την πλευρά Παπανδρέου για «δεξιούς» και «συνωμότες» είναι θεμιτές μέσα στην αντιπαράθεση για την εκλογή προέδρου ή υπερβαίνουν τα εσκαμμένα; Υπάρχει κίνδυνος διάσπασης;

Είναι σύνηθες ιστορικό φαινόμενο όταν δεν υπάρχουν πειστικά επιχειρήματα να γίνεται προσφυγή στο θυμικό, στα ένστικτα, σε αόρατους μηχανισμούς, σε συνωμοσίες κλπ. που υποδαυλίζουν και εκμεταλλεύονται συναισθήματα προκειμένου να υφαρπάγει η ψήφος κι η απόφαση. Υπάρχει πάντα όμως και η λογική. Πράγματι πολλοί αναρωτιούνται αν υπάρχει κίνδυνος διάσπασης. Το ΠΑΣΟΚ πιστεύω ότι δεν διατρέχει κίνδυνο διάσπασης, αλλά κάτι χειρότερο, εφόσον συνεχίσει να πορεύεται στο σημερινό κλίμα καταφυγής στο παρελθόν. Ο κίνδυνος που διατρέχει είναι ο οριστικός εκφυλισμός των συνδετικών του κρίκων με την κοινωνία.

Ποιο πιστεύετε είναι το κριτήριο που πρέπει να πρυτανεύσει για την επιλογή της 11ης Νοεμβρίου: Η διαμόρφωση ενός «καθαρού» κόμματος ή η δημιουργία προϋποθέσεων για τη νικηφόρα πορεία του;

Στους ζηλωτές και θιασώτες του λεγόμενου ‘‘καθαρού ΠΑΣΟΚ’’ θα υπενθυμίσω ότι επί παντοκρατορίας του ‘‘θατσερισμού’ στην Αγγλία, το εργατικό κόμμα έμεινε εκτός εξουσίας 18 χρόνια. Ο συμπαθής κατά τα άλλα κ. Κίνοκ πχ. Προσπαθούσε, σ’ ένα κόσμο που άλλαζε, να έλθει στην εξουσία με συνταγές παρωχημένου λόγου, με έναν ήδη ξεπερασμένο αριστερισμό της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης και κραταιάς μεγάλης σχολής των συνδικαλιστών της Αγγλίας. Προφανώς απέτυχε και αυτός, όπως κι όλοι οι προηγούμενοι Αρχηγοί. Το εργατικό κόμμα επανήλθε στην εξουσία και είναι κυρίαρχο σήμερα, μόνο όταν διάφοροι νέοι ‘‘Εργατικοί’’ της εποχής κόμισαν άλλες αντιλήψεις και ένιωσαν τα ρεύματα της εποχής, ανέδειξαν τις ανάγκες της αγγλικής κοινωνίας, είπαν συγκεκριμένα πράγματα κι εγκατέλειψαν τις παρωχημένες ιδέες. Αυτά έφεραν το εργατικό κόμμα ξανά στην Κυβέρνηση και η Αγγλία από τον ξεπεσμό ξανάγινε παγκόσμια οικονομική δύναμη. Βίοι παράλληλοι.

Εσείς έχετε ακούσει μέχρι τώρα, στο πλαίσιο της πολιτικής αντιπαράθεσης των υποψηφίων προέδρων, πολιτικές προτάσεις, που σας εκφράζουν ή ακόμη η σύγκρουση μένει σε προσωπικό επίπεδο;

Θέλω να ξανατονίσω ότι ο παρωχημένος λόγος των προηγούμενων δεκαετιών δεν πρόκειται να ξαναφέρει το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, παρά μόνο οι νέες σκέψεις για τη χώρα. Να πιστέψουν όλοι ότι το υγιές τμήμα των δυναμικών στρωμάτων ζητάει προσαρμογή της χώρας για να μπορέσει να ανταγωνιστεί, να αυξηθεί το εθνικό εισόδημα, να εφαρμοστούν κοινωνικές πολιτικές, να διασφαλιστεί η κοινωνική συνοχή. Αυτό όμως απαιτεί μια οικονομία εξωστρεφή και ανταγωνιστική και οδηγεί σ’ ένα κοινωνικό κράτος με κοινωνικές δαπάνες που ναι μεν ανέρχονται ήδη στο 52% του ΑΕΠ, αλλά που μέσα από ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις να εξασφαλίζεται πράγματι η κοινωνική αλληλεγγύη κι όχι η διαιώνιση της ‘‘μαύρης’’ οικονομίας και του πολιτικού παρεμπορίου. Να πηγαίνουν δηλαδή τα χρήματα σ’ αυτούς που έχουν ανάγκη κι όχι σ’ εκείνους που θέλουν να διαμορφώσουν τις ανάγκες του λαού ανάλογα με τα δικά τους προνόμια. Αυτό είναι το σύγχρονο αίτημα της εποχής. Αν αυτό δεν γίνει αντιληπτό ματαιοπονούμε αναζητώντας απαντήσεις που δεν υπάρχουν και εμπιστοσύνη του λαού που δεν θα κατακτήσουμε.

Συμφωνείτε ότι το ΠΑΣΟΚ λειτούργησε τα τελευταία τριάμισι χρόνια με ένα αρχηγικό μοντέλο διεύθυνσης και πώς βλέπετε τις προτάσεις του κ. Βενιζέλου, με τις οποίες συμπορεύεται και ο κ. Σκανδαλίδης για ένα πιο συλλογικό μοντέλο; Είναι αναγκαίο και εφικτό κάτι τέτοιο;

Τα κόμματα στην Ευρώπη είναι συνιστώσες της Δημοκρατίας και εκφραστές της κοινωνίας. Υπάρχουν και λειτουργούν υπέρ της χώρας και όχι υπέρ του αρχηγού τους. Γι’ αυτό η συλλογικότητα είναι αυτονόητη πολιτισμική επιλογή, δεν είναι πολιτικό ζητούμενο. Η λήψη των αποφάσεων εκεί διαμορφώνεται σύμφωνα με τις εξελίξεις της κοινωνίας, τα νέα ρεύματα και τις ανάγκες της χώρας. Δεν είναι εγκεφαλικό προϊόν κάποιων σχεδιαστηρίων, με βάση δοξασίες, δόγματα, εγωιστικές εμμονές και παρωχημένες αντιλήψεις. Σε ένα τέτοιο ακριβώς κόμμα πιστεύω και μια τέτοια προσπάθεια θα υποστηρίξω. Τ’ άλλα μου είναι αδιάφορα.

Κύριε Παπαδόπουλε, όλος ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ αγωνιά εάν το Κίνημα θα μπορεί από τις 12 Νοεμβρίου να αντιπολιτευθεί αποτελεσματικά την κυβέρνηση και να διεκδικήσει ξανά, άμεσα την κυβερνητική εξουσία…

Το ΠΑΣΟΚ εκπροσωπεί τον κεντροαριστερό χώρο στην Ελλάδα, ο οποίος είναι υπαρκτός. Δεν είναι κατασκευή. Έχει σταθερή ιστορική ευθύνη να επιδιώκει την εξουσία, για να χαράζει την πορεία της χώρας και να πραγματώνει τα σχέδια και τις ελπίδες του δημοκρατικού λαού, όπως ιστορικά έπραξε από την εποχή του Ελευθερίου Βενιζέλου μέχρι σήμερα. Η διαθεσιμότητα του κόμματος για άσκηση κυβερνητικής ευθύνης είναι υποχρέωση. Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι κατάλυμα. Ο προορισμός του είναι να μάχεται ως αντιπολίτευση και να προωθεί την ελληνική κοινωνία ως Κυβέρνηση. Όλα τα άλλα είναι στόχοι αφιλόδοξοι που αφορούν μόνο πρόσωπα κι όχι το λαό και τη χώρα.